مرداب همان مرداب بود

و نیلوفر همان نیلوفر

سپید مثل آرزو

نیلوفز هوای شکفتن داشت

هر چند که در بهاری دور شکفته بود

و شاپرک میدانست

که شکفتن نیلوفز لبخند آفتاب است

و لبخند آفتاب،

تنها روزنه نفس کشیدن در آن مرداب

نیلوفر هوای شکفتن داشت

در تنگنای حریم حضور

و انتظار بود،انتظار شکفتن او

نیلوفر عاقبت شکفت

درست در میانه لحظه شکفتن اما

فصل کوچ کلاغهای سیاه بود

از غربت به ناکجا

دسته دسته،سیاه تر از شبهای نیلوفر سپید

و از پس آن سیاهی

هیچ کس ندید و نفهمید

نیلوفر چگونه شکفت

اگر شکفتنی بود

و اگر نبود،شوق شکفتنش را چه شد؟

و هنوز هم کسی نمیداند

که نیلوفر هوای شکفتن داشت...